«Minna ligggøymde i doggsølv som dryp.»

Solrunn ber på tankar, kjensler og løyndommar som ingen må få vita om. Ho breier om segei usynleg kappe som både vernar og forteiar.

Det vert viktig med avstand til andre. Vil det bli uråd å halda att dersom det ho freistar skjula, vert innhenta av ytre klangar?

Solrunn møter på utfordringar i sosiale relasjonar, ikkje minst i forhold til kjønnsroller og seksualitet, men òg i forhold til religion.

Ho spør seg:

Kven er eg og kva verd har eg som kvinne?

Kven er Gud og kva er sanning for meg?

Kven var eg før det eg kan minnast?

Tynn hinne er ein sterk og strålande roman om kjærleik, gudsfrykt og skam.